Tajemniczy zawód, POLITYKA, 22.02.2011

Kolejny z wielu artykułów prasowych przekonujących, że nic tylko zostać aktuariuszem. Szkoda, że argumenty przytoczone w artykule mogą wprowadzić w błąd.

Pierwsza nieprecyzyjność - stosunek podaży do popytu.

Owszem licencjonowanych aktuariuszy w Polsce jest nieco ponad 220, ale to jeszcze nie jest dowód na ograniczoną podaż w stosunku do popytu. Warto pamiętać, że w działach aktuarialnych obok aktuariuszy z licencją pracują także osoby bez licencji. Tych ostatnich jest znacznie więcej (nie zdają specjalnych egzaminów, a jedynie pozytywnie przechodzą rekrutację na dane stanowisko). Ponadto autorzy twierdzą, że specjalistów z dziedziny aktuariatu - co najmniej kilku - musi zatrudniać każde towarzystwo ubezpieczeniowe. Jest to prawda o ile podkreślimy, że nie muszą mieć licencji. W Polsce obowiązek zatrudniania licencjonowanego aktuariusza mają tylko towarzystwa ubezpieczeń na życie, co w praktyce oznacza, że mają ich zazwyczaj co najmniej kilku (jednakże wystarczy by mieli jednego). Natomiast towarzystwa ubezpieczeń majątkowych  nie są zobowiązane przez prawodawcę do współpracy z aktuariuszami, w związku z czym niektóre nie zatrudniają licencjonowanych aktuariuszy, zastępując ich specjalistami bez licencji.

Druga nieprecyzyjność - konieczne wykształcenie.

Po przeczytaniu artykułu ma się wrażenie, że nic prostszego niż zostać licencjonowanym aktuariuszem po matematyce lub fizyce, natomiast po Szkole Głównej Handlowej konieczne są kursy i niemała inwestycja. Prawda jest taka, że, co zresztą podkreślono w artykule, żadne studia nie przygotowują do tego zawodu. Matematyk czy fizyk, jeśli wybrał odpowiednie przedmioty w czasie studiów, może mieć nieco łatwiejszy start niż SGHowiec czy też osoba po innej uczelni ekonomicznej. Jednak po każdych studiach trzeba poświęcić dodatkowy czas na przygotowanie do egzaminów. Przy odrobinie samodyscypliny kursy nie są konieczne, sekret tkwi w przerobieniu i zrozumieniu wystarczającej ilości zadań.

Trzecia nieprecyzyjność - zarobki.

Z artykułu wynika, że aktuariusze zarabiają dużo, a przytoczony przykład 900 funtów dziennie dla kogoś, kto niedawno skończył studia musi działać na wyobraźnię. W prasie chodzi przecież o sensację. Osobiście nie znam nikogo, kto dostał taki kontrakt, mimo iż znam aktuariuszy z wieloletnim doświadczeniem. Z pewnością w każdym zawodzie można podać "success case", którego zarobki znacznie odbiegają od przeciętnej, ale nie jest to jeszcze dowód na powodzenie całej grupy, czy branży. Średnia zarobków w aktuariacie rzeczywiście może wydawać się wysoka, ale ich zróżnicowanie (wariancja) także jest spora. Wysokość płacy w dużej mierze zależy od firmy, w której jest się zatrudnionym oraz zajmowanego stanowiska. Sporo aktuariuszy, którzy zaczęli praktykować ten zawód w latach 90tych, w chwili obecnej zajmuje stanowiska prezesów - ich pensje są wysokie. Zdarza się jednak, że osoby z licencją pracują na stanowiskach specjalistów, a ich wynagrodzenie jest na przeciętnym poziomie dla całej branży ubezpieczeniowej.

Link do artykułu